Pagina:Ricci176.djvu/29

Da Wikivivàgna

Dro má de nuoeve lunne l'è guaria.

Doppo haveive tegnui appeisi
A ro manco treze meisi,
A ra fin l'è svania tutta l'inscieura,
Con azonze a ra bocca ra mangieura.

Ben vorreiva sciù ra fin
Tutte quante re raxoin,
Comme corre chì l'usanza,
Che finisce in sto stato questa danza.

E così Cecilia, e mi
Femmo questo conto chì,
Diggando se l'[è] fonzo, o nascerà,
E se l'è ruoesa ancon a sciorirà.

Ma in somma ò fonzo, ò ruoesa,
Besuoegnava per sta cruoesa
Per passá piggiá partio,
L'e steta ruoesa; osciù laudato Dio.

Scio Giruoemmo staggo a vei,
Ch'o fasse comme quello a mé parei,
Ch'accattand'unna spá, puoe senza penna,
O s'atruoeva in tre muoen solo ra guenna.

Stemm'allegri; sei che l'è,
Eh serché comme se dè
De spedive presto, e ben;