Pagina:Ricci176.djvu/181

Da Wikivivàgna



V'asseguro a ra fè
Che m'hei azebiboù comme se dè.
Mi n'ho ciù in corpo in fin d'interioi,
Onde ben posso dí,
Ch'ho ra pansa chi pá fora[sic] de lesca,
Che m'hei servio sta votta in tra ventresca;
Ma questa l'è da rie,
Che vuoi vegnando chie
In primma me miré
Da puoe me demandé
Se ra meisinna ha feto ro servixo
E non ghe vei che poero un crocefixo?
E che non m'è restoù manco de feto
Ciù unna stissa de maol'in ste quattr'osse,
E che se me n'è andeto
Con re parte sottí re parte grosse?

Son vuoeo de drento comme un Archibuxo,
Puoero una mumia, un stecco, unna stacchetta,
Anzi che miegio d'unna lanternetta
Son così acconso ch'a ro só straluxo,
Si m'è restoù, non gh'è che dí, l'è vera,
Ro mé corpo diafano in manera,
Che se me butté un oeggio un po li drento,
Conseguirei de Socrate l'intento;
Perchè, senza fenestre de Christallo,
Vuoi me virei ro cuoe senz'intervallo;
Onde senza fandonie ve prometto
Porrò vantame d'ese un hommo s[c]cietto.
Bioù ro Mondo a ra giorná d'ancoué,
S'ogn'un mostrasse, comme mi, ro cuoe.