Pagina:Ricci176.djvu/130

Da Wikivivàgna

Che ve fasso patron, se ne son degno,
Mi vossi dive fin a un serto segno;
Ma vuoi pá ch'intendei d'in simma in fondo.

Questa l'è vera, a mi tocca provara,
Che se confan ri nommi con re cose,
E però quanto ciù per vuoi l'è dose,
Tant'è per mi ciù l'amarena amara.

Mi fasso l'amarena, e vuoi levente
Me fé patí dri feti mé ra penna:
Eccame chì, ch'in stravagante menna,
D'agente ch'era vegno patiente.

Ma za non ve l'havessi per a má,
Perchè mi burlo, e sei che mi non staggo
Con un po d'amarena, e ve ra daggo
Ciù vorentera ch'a cacciara in má.

Ro mé peccoù l'è questo a dira s[c]cetta,
Che n'oreiva che tanto spessegassi,
E se pu ne vorrei, che ghe mandassi
Unna ventosa ciù picceninetta.

Se tropp'e spesso passerei ra meta
Indiscreto sarà vossignoria,
Perchè savemmo ch'in Filosofia
Ra quantité continua n'è discreta.