Pagina:Resveggin 1845.djvu/15

Da Wikivivàgna

Pe Colombo, e ö no finisce
Che a-a çittæ de Barçelloña,
Dove a corte a comparisce
In gran galla; dove s’alzan
I monarchi driti in pê
Quando sentan che s’innalzan
Crii d’evviva, e ö veddan Lê
Preceduo da varj Indien,
Da-i mainæ do neuvo mondo.
(Che momento!..) Eccolo!.. O ven!..
Gh’è un silenzio ö ciù profondo!
O sta lì pe inzenuggiâse,
Ma i sovrani ghe fan segno
De stâ drito..., d’assettâse.

Miæ che onô, che contrassegno
De favô, de grande stimma!
Ferdinando ö veu che primma
D’ogni cosa ö ghe racconte
O so viaggio, a so scoverta. —

Ben o mâ, mettendo a monte
Fæti e tempi, v’ho zà offerta,
Cai Zeneixi, a descrizion.

Dunque basta. Quanto a-ö resto
Diò con tutta discrezion
Che Colombo ha continuou
A viaggiâ, a scrovî de tære,
Che ö l’è stæto calunniou,
Che gh’han fæto orrende guære
Boyl, Fonzeca e Bovadiggia;
Che quest’ultimo in ta chiggia
D’uña nave incadenou,
Comme un ladro, ö l’ha mandou
In Europa, cioè ne-a Spagna,
Dove l’empia Camarilla