Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/297

Da Wikivivàgna

132
Çerto non è tò onô, non è compîo
Ro trionfo, se avanti uña ragassa,
Piggiâ aoura a força, che ti hæ zà tradîo
(Per to eroismo) incadenâ non passa.
A ri tempi passæ dîmoghe addîo.
Stimmo ancœu caritæ de chi m'amassa:
Ma no ra çerco a ti, che non gh'è cosa
Ra quæ, essendo to don, no seggie odiosa.

133
Da ra barbarie tò spero sottrâme
Fra poco, in quarche moddo, de mæ man,
E s'essendo ligâ porran mancâme
Arme, venin, cavestro, e Carignan,[1]
Atre stradde segure ho da troncâme
Ro fî dra vitta, re stelle ro san.
Vattene! Ah s'o no fa per burlâme,
Stæ a veì ch'o vœu tornâ a inçingarâme!

134
Mentre a se dœu,co e lâgrime profonde,
Che sdegno, e amô drent'ro cœu gh'arrancava,
L'amoroso sò cento lê confonde,
In ro quæ onesta ra pietæ spiccava.
E con dôçi parolle o ghe responde:
Cose stæto ciù a cianze a Maddonava?
A i scorni nò, a ro regno œuggio sarvâte;
Bella, cara, me cœu, no desperâte.

135
Mira esti œuggi, che son (se a ro parlâ
Ti no creddi) dro cœu spêgio, e retræto.
De remettite zuro, a commandâ
De Damasco in ro Trono: e caxo dæto,
Che ti voressi fâte battezâ,
T'asseguro in etærno da ogni cæto.
Nè in ro Levante ghe sarà nisciuña,
Che posse mai vantâ ra to fortuña.

136
Così lê parla, e prega, e ascâda, e bagna
Re preghere cianzendo, e sospirando.
Comme smaiña ra neive dra montagna,
A ro Sô câdo, o quando va sciusciando
Scirocco; in quella ra raggia sì stagna,
Che pareiva, s'acqueta, e va mancando:
In sto mœuo refrescon lì l'amiçiçia,
Ma da Ommi da ben, senza maliçia.

137
In sto fra tempo vè ro Capitan
D'Egitto, in terra ro reâ stendardo,
E vedde assì, che Goffrê de sò man
Fa cazze insemme Remedon gagiardo
O se trœuva lì solo, comm'un can,
Girando a i sœu morti, e scappæ ro sguardo
Fûzî non vœu, ma o çerca ra mainêa
De morî comme Turno a i pê d'Enêa.

138
E contra ro maggiô Buggion s'asbriva,
Che nemigo non sa trœuvâ ciù degno,
Mostrando d'ond'o passa, ond'o l'arriva
Dro gran cœu desperaoù l'urtimo segno.
E da lontan criâ o se sentiva
Aveì da ti ra morte non ho a sdegno:
Ma tenterò, che in ro mæ, rebattûo
Ti vegghi ti ascì ro to derrûo.

  1. Colle ameno entro la Città di Genova, ove è un ponte altissimo, da cui già tal'uni si sono precipitati.