Pagina:Ra Gerusalemme deliverâ.pdf/100

Da Wikivivàgna

26
De raggia o fa dre smañie, e o s'inveniña:
Zura, che in tanti pezzi o vœu desfâro,
E mettero in barrî comme Toniña,
Chi scontrasse a ra Damma un poco in âro.
Ma a ro campo, o vœu andâ, che s'avexiña
(Se ro sentê ghe riesce de trovaro)
Ro giorno dra desfia, ch'o l'ha d'andâ;
Con çiddi Argante, a battese a ra spâ.

27
Lê s'incammiña, e mentre o va girando,
O sente carcagnâ lì da un strazetto;
E vedde un’ommo, chi se va accostando,
Che all'aria o pâ un Corrê de gabinetto.
Con ro stafî per spazio o va cioccando:
E o l'ha appeiso a re spalle ro cornetto.
Tancredi, se se passa, o ghe demanda
Pre andâ a ro campo, donde, e da che banda:

28
Quello Portoliano ghe responde,
Con faccia franca: mi ne vêgno apponto,
Poco fa son partîo, e vaggo donde
Me manda Boemondo in questo ponto.
De dîghe o l'è me Barba, o no s'asconde,
Perchè o no credde moæ d'aveine affronto;
O s'accompagna, e in tr'o carâ dell'ora
Arrivon a un Castello in sò malora.

29
Arrivaoù, ro Corrê sonò un cornetto.
E caran zù ro ponte levadô,
E ghe dixe, se ti è Zeneize sccetto,
Porremmo alôgiâ chì fin all'arbô;
Che questo lœugo, e questo castelletto,
L'è dri Crestien per grazia dro Segnô.
Tancredi in giro quello sito aguarda;
E o ghe pâ forte a corpo de bombarda.

30
Nì ciù nì manco, o sta sciù l'avvertenza,
Che no ghe fassan qualche brutto tratto:
Ma de spirito o mostra ra presenza,
Perche o no temme quâssesæ sciaratto;
E intr'o so cœu, o ghe dixe, in mæ conscenza,
Chi me çerca, me trœuva pronto all'atto.
Però lê pensa sempre a ra desfia
Ch'o l'ha da fâ con quello dra Sciscìa.

31
Sì che avanti d'intrâ, sorva penscero,
Se fermò a pê dro ponte, in sciù d'un praoù;
Ch'o non se fia de quello palabrero,
Che per sunaghea lì o l'ha imbarlugaoù;
Intanto comparisce un Cavagêro
Co uña sosta, ch'o pá fræ de l'Abaoù,[1]
Con sciabla in man, così brusco parlando,
Come s'o foisse ro furioso Orlando.

32
Olà Sciô Forestê, che chi ve ghîa,
O ra Fortuña, o pû re vostre vœuggie,
Metteì ra mente in paxe, e d'andâ via
Non ghe pensæ, se nò avereì dre dœuggie:
D'Armida seì sotto ra signoria,
E seì sò prexonê, vœugge, e no vœugge:
In questo sò Castello, seì segûo,
De fâghe barba gianca, e peì canûo.

  1. Abbate della Valle di Bisagno.