Sâta a-o contegnûo

Pagina:Poexie zeneixi do Feliçe Santi 1940.djvu/37

Da Wikivivàgna
AUGURI PE-O PRIMMO DE L’ANNO


Incommensando l’anno, no stemmo andâ a çercâ,
No specolemmo tanto, quello ch’o ne portiâ.
Rallegremmose, invece, ch'o segge sordo e mûtto
E che pe nöstra paxe, a noî o ne taxe tûtto.
Perché meschin de noiatri se mai ne fîse dæto
De vedde l’indoman, savei comm’o lê fæto!
Perché a realtæ in t’a vitta, pûrtröppo a lè inferiore
A-i sêunni ch’emmo fæto e-a scangia de colôre.
Perché no ghé progetto, pe quante ben stûdiôu,
Ch’o no se desfigûe quande o lé realizzôu.
Dunque lè sempre mëgio de no saveì preciso
Quello che o vëgio tempo de noiatri o l’ha deciso.
O sàiva ûn gran malanno conosce l’avvegnî,
Savei primma do tempo comme a l’andiâ a finî!.....
Che no savendo, invece, quello che succediâ
N’arresta armeno o sfêugo de poei filosofâ.....
Filosofâ o passôu?..... Magra soddisfazion!
Formâ de repentiô e de dixillûzion!...
Dîxe ûn proverbio antigo, che çerto o no l'ha törto;
« Quello che lè passôu, creddeivelo, o lè mörto »
E ûn’atro ancon ciû vëgio: « No allamentæve mai
Do læte ch’èi versôu! ». De fæti, amixi câi,
Quello che-e stæto è stæto!... A che scöpo tornâ
A quello che, öramai, no poemo ciû cangiâ?...
Inchinnemmose dunque, amixi, e constatemmo
Quante lé mai meschin o pösto che öccupemmo,
Fra ûn passôu chi ne scappa, ch’o no se pêu acciappâ,