Föscia, vosciâ, sciâ se saiâ scordôu,
E no ghe passa manco pe l’idêa,
Che — tempison — mi gh’ö arrecomandôu
’Nn-a pövia desgraziâ dë « Lûcandêa »,
Che sciâ me l’impieghesse, l’hö pregôu.
Faxendoghe notâ a sö bella cêa;
O dialetto zeneize ben parlôu;
A sö grazia co-i Clienti e a so manêa.
Se gh’ammanchesse anco de referense,
Sciâ n’ha che da parlâ... Ghe n’è a milioni;
E ciû bonn-e cäo mæ — che sciâ no pense!
Pe dâghene solo ûnn-a che — mincioni!
De dîghe e rimanenti a me dispense,
Sciâ sàcce ch’a l’è figgia de Goldoni....
Zena, 5 Zenâ 1932