Pagina:Poesie di Martino Piaggio - seconda edizione.djvu/715

Da Wikivivàgna

Е voi, Gente, che lezzieì
Tante cöse, e no e creddieì,
Eì raxon, che chi no e vedde
Son veamente da no credde!
Andæ dunque, camminæ. . . .
A l'é giusto là a Casassa,
Stæla a vedde e giûdichæ,
Che mi a copio mentre a passa,
Cioè ne fasso ûn pö de schisso,
Ché de ciù no m’é permisso,
Ché a dî tûtto per menûo
Ghe vêu un Poema de segûo.

Sêunna a Banda! . . . oh che allegria!
Nisciun pêu ciù stâ in ta pelle
Chi camminn-a, chi s'infïa,
Chi se ten comme e patelle,
Chi s’allunga, chi s’abbassa
Pe ammiâ ben tûtta a Casassa.

O l'é là San Giacomin!
Sentï criâ grendi e piccin,
О l’é chì, scialla, ch’o ven,
Figgi cäi, comm’о sta ben!
L'han coverto d’öu e argento!...
Lê ghe spiffera а—о momento
A sò bella Predichetta, `
Se l'ammiæ storto o v’affétta.

Là gh’é i nêuvi Pastorali
Massisciæ tûtti d'argento,
Sens’avei magagne drento;
Son due macchine trionfali
D’ûn disegno e d’ûn ponson
Delicôu, particolâ,
Ghe vêu a forsa de Sanson
Per portâli con stentâ.

Miæ che belli Tabarrin
Con recammi a cartolin
D'öu e argento zù a derrûo,
No se vedde ciù o vellûo!
Quelle Cappe de graçê
D’öu e argento stan in pê,