— Niatri — repigiò a Vurpe — nu travagemmu pe ‘n vile interesse: niatri travagemmu pe inricchî i atri.
— I atri! — ripete’ u Gattu.
— Che brave persuñe! — pensò drentu de lê u Pinocchiu: e scurdanduse li insci-u mumentu de sö puæ, da cazacca növa, de l’Abecedaiu e de tütti i buin prupunimenti fæti, u disse a-a Vurpe e o-u Gattu:
— Anemmu sübbitu, mi vegnu cun vuî. —