 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
muen u ciuccava ‘na grossa scuriâ fæta de serpenti e de cue de vurpe inturtignæ insemme.
A l’apaiçiun inateiza du buratinâ, amüttìn tütti: nisciün çilò ciü. Se saiæ sentiu xuâ ‘na musca. Quelli povei mariunetti, mascci e figge, tremavan tütti cumme tante fögge.
— Perché t’ê vegnüu a mette invexendu intu mæ tiatru? — dumandò u buratinâ o-u Pinocchiu, cu-in vuxun d’orcu gravemente acustipòu de testa.
— Sciâ se credde, illüstriscimu, chi-a curpa a nu l’é stæta a mæ!...
— Basta cuscì! Staseja faiemu i nostri cunti.—
Defæti finiu a reççita da cumeddia, u buratinâ u l’andò in cüxiña, dund’u s’ea preparòu pe çeña ün bellu muntun ch’u gjâva adaxu infiòu intu spiddu. E scicumme gh’amancava a legna pe finî de cöxilu e de fâghe piggiâ u bristuliu, u ciammò l’Arlichin e u Puriscinella e u ghe disse:
.jpg)
— Purtæme chì quellu mariunettu ch’atruviei attaccòu o-u ciôu. U me pâ ün mariunettu fætu de ‘n legnamme bellu sciütu, e sun següu ch’a
