 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
10.
Quando-u Pinocchiu u l’intrò intu tiatrin di
mariunetti sücesse ün fætu chi adesciò ‘na meza
rivulüçiun.
Bezögna savei cho-u scipaiu u l’ea tiòu sciü i-a cumeddia a l’ea za cumençâ.
Insci-a scena se vedeiva Arlichin e Puriscinella che rattellavan tra lû e, segundu u sollitu, minaciavan da ‘n mumentu a l’atru de scangiâse ‘n carregu de mascuin e de baccæ.
A platea, tütta atenta, a se sganasciava da-e gren rizate intu sentî a rattella de quelli duî mariunetti che gestivan e se trattavan d’ogni vitüpeiu cun tanta veitæ, cumme fuisan proppiu duî animæ raxuneivi e due persuñe de questu mundu.
Quand’a l’inpruvista tütt’assemme l’Arlichin u smette de reçitâ e, vurtanduse versu u pübbricu e indicandu cu-a man quarchedün in fundu a-a platea, u cumença a criâ de ‘n tun dramatticu:
— Nümmi du firmamentu! M’assönnu u sun adesciu? Epü quellu lazü u l’é u Pinocchiu!...
— U l’é u Pinocchiu pe d’indavei!— cria u Puriscinella.
— U l’é proppiu lê! — sbraggia a sciâ Ruzoura, agueitandu d’in fundu a-a scena.
