 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
U Pinocchiu stætu cacciòu in mâ u l’é mangiòu da-i
pesci e u turna a ese ‘n mariunettu cumme primma:
ma mentre u nöa pe sarvâse u l’é cullòu
do-u teribbile Pesciu-can.
Doppu çinquanta menüti che l’azenettu u l’ea
sutt’ægua, l’acatòu u disse discurindu tra lê:
— A quest’ua u mæ povou azenettu u dev’ese bellu che negòu. Tiêmulu sciü, e femmu cu-a so pelle questu bellu tanbüu. —
.jpg)
E u cumençò a tiâ a çimma, cu-a quæ u l’aiva ligòu pe ‘na çanpa: e tia, tia, tia, a-a fin u vidde aparî a fî d’ægua... Induvinæ? In cangiu de ‘n azenettu mortu, u vidde aparî a fî d’ægua ün mariunettu vivu, ch’u sbatteiva cumme ‘n’anghilla.
Vedendu quellu mariunettu de legnu, u povou ommu u credette d’assünâse e u l’arestò li inbâgiòu, a bucca averta e cu-i öggi föa da testa. Repiggianduse ‘n pô do-u so primmu stüpû, u disse cianzendu e mugugnandu:
