Pagina:Pinocchiu2019.djvu/201

Da Wikivivàgna

— Da bravu Pinocchiu! Oua faiei vedde a questi scignuri cun quanta graççia sei bun a sâtâ i çerci. —

U Pinocchiu u s’apruvò dôtræ votte: ma tütte e votte ch’u l’arivava davanti o-u çerciu, invece de traversâlu, u ghe passava ciü cumudamente de sutta. A-a fin u fe’ ‘n sâtu e u-u traversò: ma e çanpe derê gh’arestòn pe desgraççia inganciæ intu çerciu e cuscì u s’amügiò in tæra da l’atra parte.

Quand’u s’îsò, u l’ea inranghiu, e malædi u pue’ turnâ a-a scüderia.

— Föa u Pinocchiu! Vuemu l’azenettu! Föa l’azenettu! — criava i figgiö da-a platea inpietuxii e cumossi do-u tristiscimu caxu.

Ma l’azenettu pe quella seja u nu se fe’ ciü vedde.

A matin doppu u veterinaiu, o sæ u megu de bestie, quand’u l’ebbe vixitòu, u diciarò ch’u saieiva arestòu rangu pe tütta a vitta.