 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
A quelli crii destrascianti, u mariunettu, che in fundu u gh’aiva ‘n cö bizaru, u se mosse a cunpasciun, e vottuse o-u can u ghe disse:
— Ma se mi t’agiüttu a sarvâte, ti mo-u prumetti de nu angusciâme ciü e de nu curîme ciü aprövu?
— To-u prumettu! to-u prumettu! Mescite pe caitæ, che se ti bestenti ancun mezu menütu sun bell’e mortu. —
U Pinocchiu u l’exitò ün pô: ma poi aregurdanduse che sö puæ u gh’aiva ditu tante votte ch’a fâ ‘na buña açiun nu se ghe descappita mai, u razunse a nöu l’Alidôu e aguantandulu pi-a cua cun tütte due e muen, u-u purtò san e sarvu insce l’æña sciüta da ciazza.
U povou can u nu s’arezeiva ciü in pê. U l’aiva bevüu sença vueilu mai tanta de quell’ægua saa ch’u s’ea insciòu cumme ‘n balun. Pe du restu u mariunettu, nu vuenduse fiâ troppu, u stimò cosa prüdente cacciâse turna in mâ; e aluntananduse da-a ciazza u criò a l’amigu sarvòu:
— Adiu Alidôu; fanni bun viagiu e tanti salüti a caza.
— Adiu Pinocchiu — rispuze u can; — mille graççie d’aveime liberòu da-a morte. Ti m’hæ reizu in gran servixu: e a stu mundu quellu chi é fætu é reizu. S’acappita l’ocaxun se parliemu turna... —
U Pinocchiu u cuntinuò a nüâ tegninduse delungu vexin a-a tæra. A-a fin ghe parse d’ese zuntu inte ‘n lögu següu; e dandu ‘n’öggiâ a-a ciazza u vidde insci-i scöggi ‘na specce de grotta da-a quæ sciurtiva ün lunghiscimu ciümaççu de fümme.
