 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
SCENA II.
Gio. Rosinn-a.
Ros. Cose voeì? no posso, m'han ciammôu de là.
Gio. Zà che andæ de là, dîme ûn pö, quello scignor che ö l'é vegnûo a disnâ chì anchêu, ö se ciamma sciô Pippo?
Ros. Me pâ de sci, aomeno Pippo ghe l'ho sentïo dî.
Gio. Domandæghelo ûn pö.
Ros. E zà, aoa andiö a domandaghe comme ö se ciamma!
Gio. Perchè zù gh'é ûn paisan che ö dixe che ö l'é ö so manente... ö gh'a purtôu sta lettia, miæ ûn pö se a l'é a sö!...
Ros. Dæme in çâ. (prende la lettera)
Gio. Ö dixe che a l'é de premûa.
Ros. Va ben, va ben, se ö l'é lê, ghe a dö. (si incammina)
Gio. (fermandola) Ah! dighe che ö manente ö l'ha dîto, che quando ö l'é vegnûo a piggiâ e bottiggie, ö se scordôu a casa averta, che lö devan andâ a vespro e che no ghe pêuan stâ attenti... che ö vegne a serrâ o che ö ghe mande a ciave. (suono di bicchieri di dentro)
Ros. Va ben, lasciæme andâ, no sentî comme se demöan; vegno... ghe manchiâ de segûo quarche atra
