Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/87

Da Wikivivàgna


L’atra incangio a o leccò presto
Co-a so lengua longa e affiâ,
E a lasciò ben netto o testo
Ciù che ûn drappo de bûgâ.

A Beccassa a se n’andò
Affammâ e mortificâ,
E lê ascì a Vorpe a l’inviò,
Onde réndighe o disnâ:

Pe appattâse a gh’appaeggiò
Da broddella consûmmâ,
Che in t’ûn fiasco- a ghe portò
Con pregâla de mangiâ.

A Vorponn-a a se rodeiva,
Quello fiasco a l’annastava,
Ma a so lengua infiâ a no poeiva
In to collo, e a ghe bägiava.

A Beccassa a se ne rieiva,
Perchè o becco zù a l’infiava:
Lecca, Vorpe, a ghe dixeiva,
Che mi lecco, e a mincionnava.

No stâ a fâ tanta gazzæa,
Disse a Vorpe inveninâ,
Con a mæxima monæa
Che t’ho dæto, son pagâ.

Chi fa inganni aspëte inganni,
Chi dà danni aspëte danni,
E chi vêu de bûrle fâ,
Burle ascì se pêu aspëtâ,
Senza aveìselo pe-a mâ.