Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/791

Da Wikivivàgna

No se sente che strannûi
Sciûsciâ nasi, arrancâ spûi,
Tuscî, arvîse.... Oh che stagion!
E gh’è chi se a prega ancon?

Questo è ninte; se montæ
Per disgrazia dove è o giasso
Unn-a gran patta piggiæ,
Ve rompî ûnn-a gamba, o ûn brasso,
Se ve nissæ solo e scciappe
Poeì baxâle quelle ciappe;

Questo è ninte, quando tïa
Quella tramontann-a ardïa
Co-e so ràffeghe arraggiæ
Meschin voî se passeggiæ
Restæ sotto ûn fummajêu,
O v’inciaga ûn ciappassêu!

Questo è ninte; quando giassa,
E che a neive a se desgiassa
O pe-o sciocco[sic], o pe-a maccaja,
Che bernisso! e che porcaja!
Oh che andâ che fa mai brûtto!...
Laghi, e fosse dappertûtto,
Lûxe o sô, ma stissa l’ægua
Zû da-i teiti, e ghe vêu o pægua,
Oh che orrô!... ma questa scena
A se vedde solo a Zena
Pe-e grondann-e che se vêu
Conservâ ciù che se pêu
Pe ignominia da Çittæ!...
(Perdonæme a digrescion.)

Brûtto inverno mascarson!
Quando l’è che ti molliæ?...