Ma ghe resta e sò fattûe.
Coscì e Meistre ciù çernûe,
Che fan spende in t’ûn vittin
Unn-a borsa de secchin.
E bellezze vegnûe brûtte
Ghe patiscian quæxi tûtte,
Che c’ûn pö de dominò
Quattro sinse e duî sûnaggi,
Poeivan fâ sempre de sò,
E fâ vedde bisciebaggi.
Ghe patisce i Maxellæ,
Che vendeivan pe-i raviêu
Finn-a i osse menissæ;
Ghe patisce o Pollajêu,
Ch’imbarcava l’oxelletto,
E o cappon morti a sò letto;
Ghe patisce o Bûsciolajo
Pe-i bomboîn e i diavolotti;
Ghe patisce l’Impresajo,
E chi fa di bûsciolotti.
Se gh’arraggia con raxon
O Sûnnôu de profescion,
Tanto ciù s’o l’è rascciôu,
Perchè fêua de Carlevâ
Tûtto l’anno o sta a lappâ.
Ghe patisce l’Innamnôu,
Chi se zêuga con duî dæ
A salute e i sò dinæ:
O ven sbrixo e arrensenïo,
E o l’ha perso o barbacïo.
Ghe patisce o Perrûcchê
Pë risorse do mestê.
Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/785
Câa