Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/700

Da Wikivivàgna


Quando semmo dä Lanterna,
Inprinçipia a scinfonïa!...

Sci scignore!... ûn’ægua eterna
E de quella ben granïa,
Che bezêugna o pægua arvî,
O andâ a cuccio zù a rostî!...

Se va avanti a sta manëa
Con repäsela co-a cëa
Fûlminâ da ûn forte vento
Chi variava ogni momento,
E ben spesso accompagnâ
Da gragnêua ben allevâ!...
(Atro bello complimento!!)

Un pö sciöco; ûn pö meistrâ,
Tramontann-e de zenâ
Da giassâ o naso ä dreittûa,
E piggiâse ûnn-a puntûa!...

E per zunta, nebbia spessa
Da no poeì gûstâ a bellessa
Da rivëa, ch’a l’ëa velâ,
Ne veddeivi atro che o mâ
Chi vegniva burrascoso,
Per dî mëgio, spaventoso
E o me dava da pensâ!...

Va benone!.... proseguimmo,
Naveghemmo comme pöemmo,
Se pentimmo, se fruscemmo,
S'angoscemmo, che patimmo!!...

Quando semmo passôu Prâ,
Ingrosciando sempre o mâ,
Ven ûn maoxo sorve vento
Chi spruinaggia o bastimento,
E ne fa tûtti stissâ!...