Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/664

Da Wikivivàgna

Per cangiâme ûn pö a marscinn-a,
(D’ægua, maccie e sguäri pinn-a)
Unn-a specie de röbon
Giano, fæto ä biscochinn-a,
Che me paivo ûn gran limon:

O m’ha poi coverto a sûcca
Co-a so mæxima perrûcca,
Ch’o m’ha proprio arrecuveôu,
Perchè m’ëo zà magagnôu
E no favo che stranûâ...

Mentre o stavo a ringraziâ,
Acciappandolo pe-a man,
Veddo a gambe capitâ
Quello maledetto Can,
Chi se cianta fisso a miâme,
A anastâme, e a... rinfrescâme!

E accorzendose o fillon
Che ho a perrûcca do Patron
(Stæ a sentî ch’a l’è granïa)
In to collo o se m’asbrïa
Per levâmela, o m’addenta,
Oeggie e naso me scarpenta;

Comme ûn’Aquila sbraggiavo:
Dæghe, dæghe a questo diavo,
Ma l'aveivo sempre addosso;

Me difendo ciù che posso,
Streppa, agguanta, molla, tia...
Per fortûnn-a a se sguarrò,
A meitæ o se ne piggiò,
Che bajando o portò via,
L’atra in testa a me restò.

Fra i scrolloîn, fra e botte, a puïa,
E e vicende da mattin,