Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/643

Da Wikivivàgna

Se mettemmo allegri in viaggio
Con mâ calma, e senza vento;
No s’andava, ma se sghêuava
Costezzando pe-a Rivëa,
Che famosa vista gh’ëa!
Ma da pochi a se gûstava,
Perchè stanchi, e da-o venin,
S’addormìn comme sûccoîn;
Semmo a Zena ritornæ
Verso e çinque de mattin
Aspëtæ, dexideræ,
Ciù che ûn pö de fresco ä Stæ;

Quante Lancie co-a bandëa
Vegnì a bordo! e cose gh’ëa
De personn-e a fâ allegria!...
Ben tornæ, tûtti sbraggiavan,
Bravi! evviva! scignoria!
N’abbrassavan, ne sûssavan
E ne tiavan pe-a marscinn-a,
Paiva proprio in mæ veitæ,
Che vegniscimo dä Chinn-a
E per miäcoo non neghæ,
Ghe mancava che a Çittæ
A salûasse o Sciö Reginn-a
Con sparâ de cannonæ,
E .... ma è tempo de finî,
Perdonæ o mæ lungo dî,
Che se o no v’ha soddisfæto,
Ve diä megio chi gh’è andæto.