Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/612

Da Wikivivàgna

594

Che me fesci restituî;
Ma o no se scordò de dî,
Sebben ghe mancasse o sciôu,
C'est égal... bon bon... très-bien...
Che l’avieivo menissôu!

Tûtto brûtto ancon de fen,
Adaxin, rango e sdruscïo,
Da Viarezzo son partïo
Senza giâme ciù in derrê,
Verso Zena sempre a pê.

Se veddeivo ûn fûmmajêu,
Me vegniva ûn batticoêu,
Giavo stradda con orrô,
Che o piggiâvo pe-o Vapô!

Se incontravo ûnn-a sciûmmæa,
Un fossôu, schivavo a gæa,
Cammin doggio andavo a fâ,
Che me paiva vedde o mâ!

Se mesciava qualche frasca,
A me paiva ûnn-a burrasca,
E restavo comme o baggio,
Ecco o guägno do mæ viaggio!

Doppo ûn meize de cammin
Eo zà tosto a Portofin
E da lì a due settemann-e
Ho sentïo sûnnâ e campann-e
De San Loenzo, oh che allegrezza!
Ciù ûn pö mêuo dä contentezza!...

Quando a Zena son intrôu,
Ciù ûn pittin resto negôu
Da-e Grondann-e!!... ( oh iniquitæ!
E creddeivo zà levæ);