Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/594

Da Wikivivàgna

576

Che me creddo, ch’a me o stocche
E a me dixe « Aoa te fasso
Vegnî a vista lunga, e acûta
Per mostrâte ûnn-a Vedûta
De ciù belle, e interessanti.
A se mette forte a criâ
C’ûnn-a voxe da fornâ »

Çittæ bella, fatte avanti
Do gran secolo di lûmmi
Schêua moderna di costûmmi,
Dove tûtto è perfezion
Novitæ, gûsto, e bon ton!

E in t’ûn attimo me trêuvo
Ne-a Çittæ d’ûn Mondo nêuvo
A brassetto a-o mæ Fuletto
Chi me fava o Çiçeonetto.

Miæ ûn pö là quante Invenzoîn
E de Balle, e de Cannoin,
Scciêuppi, Fùrgai, e Mortæ
Per distrûe l’Umanitæ!....
Filantropica scoverta
Per fâ sempre a botta çerta!

Quante macchine a vapô
Per levâ a-i ommi o lavô,
Raddoggiæ pe-a sciâ Vacinn-a
Ch’a l’è tosto a so rovinn-a!

Mïa ûn pittin quella Carossa
D’ûn Vascello ancon ciù grossa
Con e Bestie tûtte drento
Comme a fan ben camminâ!...
Eccoa là ch’a s’è inversâ!

Mïa quell’atro Bastimento
Chi ha per veje ûn fûmmajêu,