Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/587

Da Wikivivàgna

569

Anzi l’atra ëa zà partïa,
Senza dïme Scignorïa,
Piggio o posto che me dan,
E se parte per Milan.

Cäi amixi, v’assegûo
Ch’a l’è cosa assæ tediosa
O viaggiâ de nêutte a-o scûo
Quando l’aja è burrascosa,
Senza stelle e senza lûnn-a,
No veddeì cösa nisciûnn-a,
E no seì dove v’andæ,
Nè ve resta atra risorsa
Che dormî e acciappâve a borsa,
Ma no sempre se n’hà coæ.

Doppo ûn’öa lunga de viaggio
Ho mangiôu sempre de l’ aggio,
Che frusciâvo orrendamente,
Senza vedde in faccia a gente,
No sentivo che sospiâ,
Che tiâ mantexi e bägiâ.

No me paìva ciù de vedde
O Tedesco, nè l’Ingleise,
Nè a Cappellanïa françeise,
E me paìva de travedde
Dove stäva e due chittäre
Un cappello militare;

Stavo attento se qualcûn
S’addesciava per poeì fâ
Quattro ciarle, ma nisciûn
A finiva de runfâ;

Eo tentôu de spremme a cëa
Pe addesciâ quello Lombardo,