Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/573

Da Wikivivàgna

555

Di quæ comme v’ho promisso,
Ve ne spiffero chi ûn schisso.

Doppo ûn quarto d’öa s’arriva
Do treitô Bormida ä riva,
Per passâlo no gh’è ponte,
Ma gh’è a barca de Caronte,
Dove entrôu[sic] c’ûn pö d’erlia
Me troveì in compagnia
D’ûn bell’aze, chi no voeiva
Ciù finîla de ragnâ,
O m’ammiava, o se ne rieiva,
E ho dovûo fraternizâ.

Sbarcôu presto all’ atra sponda
Fæta anch’ûn pittin de rionda
Pe ammiâ ûn ræsto de Condûto
Da-i Romani fabbricôu,
Ma da-o tempo aoa distrûto,
E dall’ægua roziggiôu,
Arriveì stanchetto a-i Bagni,
Riçevûo là da-i compagni
Con trasporto d’allegria.
Quant’ëa in mi malinconia,
Che però presto passeì
Pe-i amixi che troveì,
Che appendendomese a-o collo
M’han sûssôu comm’ûn barchî,
L’è chi ûn Figgio, crion, d’Apollo,
Cioè bastardo, poeivan dî;
Ma o Parnaso abbandonemmo,
E de Terme aoa parlemmo.

Questo è ûn gran Stabilimento,
Che chi pêu, ghe sta contento