Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/461

Da Wikivivàgna


Gh’è quell’atro chi se dêue
(Storto briscia) e o se gh’arraggia
Contro e çentanæa de Bæ
Che van tûtti sparpaggiæ
E o circondan se o passaggia
Senza poeìse ciù mesciâ
Nè saveì dove scappâ:

Ghe sovven sempre a gran puia
Che ghe fen da sant’Andria
Addentandoghe a marscinn-a;
L’han pe ûn broccolo piggiôu,
E l’han tûtto roziggiôu,
Che o s’andò a cangiâ i cäsoîn
Con lasciâli da-i Cannoîn!....

O m’ha fæto tanto rie
Che no g’ho posciûo risponde;
O m’ammiò tiando zù e gronde,
E addentandose ûn pö e dïe
O l’andò per so cammin;

L’è ûn pö pezo, Cattainin,
Quelli inrestæ che van
Giandonando pe-a Çittæ
Fortemente careghæ
Dai mûatê, che te ghe dan
De legnæ continuamente
(Fin de votte de prionnæ!)
Giastemmando imprecazioîn
Contro i Mû, e contro i patroîn,
E corrindo impûnemente
Per despëto adosso ä gente,
Che ghe dixan d’avvardâse
Quando no pêuan ciù retiâse,