Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/388

Da Wikivivàgna

Pe-a so bella architettûa
Ch’a l'afferma chi ghe passa;

Ma bezêugna aveì premûa
D’ascciannâ ben tûtta a ciassa,
No lasciâla lì imperfetta,
E a cäo prexo, o a bon mercôu,
Aggiustâse con chi spetta
Dunque ghe nasciä ûn fossôu;

(Che cö nomme do Segnô,
Un pittin de patrio amô,
E due dïe de discrezion,
Se ven presto ä conclûxion.)

Là da Luccoi, a dî a veitæ,
Stava megio comme gh’ëa,
L’han tappôu d’ûnn-a manëa
Che se resta suffochæ;
Quæxi quæxi, Comâ cäa,
Stava megio ûn pö de scäa
Ciù che quello scorsajêu
Fæto a moddo tortajêu;
Che miseja de Fontann-a!
Fa ciù sciato ûnn-a grondann-a.

In carrossa aoa mettemmose,
E ä Lanterna presto asbriemmose
Pe osservâ quelle grandiose,
Stûpendiscime e inzegnose
Porte nêuve che g’han fæto;

Un sovvegno bello è stæto
I duî ponti sorve e fosse
Pe-a fortezza da Çittæ,
Per passâ in comoditæ
Cäri, bestie, ommi, carrosse;