Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/271

Da Wikivivàgna
1817
*

A-o mondo, amixi cai, no gh’ è ciû pezo mâ
Che de piggiâse a coêu quello che pêu arrivâ,
Prevedde de disgrazie , pronosticâ di guai,
Ammagonâse, eccetera pe-i vitti troppo cai.
L’ ommo prûdente invece o deve contentâse
Di tempi come vegnan, nè o deve desgûstâse
Che faççe freido o cado, che lûxe o Sô, o che ciêuve;
Ch’o l’agge de cattive, oppû de bonn-e nêuve;
Anzi me pâ ch'o deve stâ sempre de bon coêu,
Passâ i so giorni in paxe, allegro ciù ch’o pêu;
Nè fâ da mago, o astrologo, pretende indovinâ,
E leze ne o fûtûro cose ghe pêu arrivâ.
Se o se cacciasse in testa dunque c’ha da vegnî
St’Inverno tanto freido da fâne arrensenî,
E questa Stæ ûn gran cädo coscì forte, eccessivo,
Ch’o no lasciasse a Zena manco ciù ûn ommo vivo;
Fûlmini, terremoti, tempeste strepitose,
Ecclissâ cattaclismi, comete spaventose;
Pensando a queste zizzoe, percose anticipâse
O despiaxeì d’ûn mâ chi se pêu dâ, e no dâse?