Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/196

Da Wikivivàgna

FOA CV.


I BÛFFOIN.


Unn-a Scimia de quelle brûtte assæ,
Che spûssan çento miggie da lontan,
Che fan ghignon, ma pû son decantæ,
A çercò per guägnâse ûn pö de pan
Tûtti i mestê, ma quello do mincion
O ghe piaxé, a se misse a fâ o bûffon;

E con fâ di gren schitti e atti indecenti
A l’ëa ben vista dov’a s’accordò,
Perchè passavan tûtti per portenti,
Nè in casa o gatto e o can ciù se çercò,
Anzi piggiavan sempre de brûghæ,
Lê in cangio a poeiva fâ cose se sæ:

Verbi grazia va in casa o sciô Magnifico
Con passo grave e ton de conseguenza,
Vestïo de neigro, ûn perrûccon magnifico
(Dove pe-o ciù ghe sta tûtta a sapienza),
A va derrê a ghe leva o perrûccon,
E o poveo Mego o resta lì ûn mincion.

Bello véddila poi méttiseo lê,
E andâ da-o letto de chi aveiva mâ,
Tastâghe o püso, ammiâghe a lengua e i pê,
Sbatte da bocca e o perrûccon scrollâ;
A paeiva proprio ûn Mego, tale quale,
Meno a parolla , e a laurea dottorale.