Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/173

Da Wikivivàgna

FOA XCIII.


A CALÛNNIA E L’INNOCENZA.


Unn-a votta a Calûnnia a se sciallava
D’aveì levôn l’onô all’Innocenza,
Anzi a se ne vantava
Da per tûtto con grande impertinenza.

Sta cosa in ti oeggie da Veitæ a l’andò,
Che sûbito a piggiò
Parte comme a doveiva a tanta offeiza,
E per ben fâ a difeiza
Dell accûsâ chi soffriva taxendo,
Giorno e nêutte cianzendo,
Ghe bastò d’arvî a bocca per parlâ,
Che a Calûnnia a scappò mucca e avvilïa,
Da-o rimorso scorrïa,
Da-o Tempo e dä Giûstizia castigâ.


FOA XCIV.


l’ûzûrajo e o poeta.


Un de quelli brûtti mostri
Dall’Inferno regittæ,
Che ho zà visto a’ giorni nostri
Tûtt’assemme fâ dinæ,
Vegni ricchi de mïoîn
Per saveì fâ l’assascin,