Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/168

Da Wikivivàgna

FOA XCI.


I RATTI E O FIGGIÊU.




Intrò ûn giorno sbalordïo
Un Rattin quæxi da nïo
In ta stanza d’ûn Figgiêu
Giûdizioso, e de bon coêu.

Ah! ti è chì n’æh mascarson!
Ti è vegnûo (o se misse a criâ)
A mangiâme a colazion,
E a mæ roba a roziggiâ?...
Te ne fö pentî, sciô Ratto,
Aoa aspëta... ciammo o Gatto.

Ma o Rattin ninte sentiva,
In sà e in là presto o corriva,
Annastando per çercâ
Qualche cosa da mangiâ;

Finalmente o l’attrovò
Un pittin de pan, o criò
Comme in segno d’allegria;

O Figgiêu ch’ö stava a mia
Per cûxitæ, ö lasciò fâ,
Ma o n’ö mangiò, ö portò via;

Quando ä tann-a o fù vixin,
O cacciò de nêuvo ûn crïo:
Sciortì fêua da lì a ûn pittin
Un Rattin ciù regaggïo
Che pe-i oeggie o rebellava
Un ratton vegio chi ansciava,
Orbo affæto, o l’ëa so Poæ!

I dui figgi invexendæ
Fêua da tann-a o fèn fermâ,