Pagina:Piaggio Poexie zeneize 1846.djvu/165

Da Wikivivàgna

Per ninte! anzi l'ho inteizo da per tûtto
Parlâ comme ûn Dottô,
Tegnî conversazion
Sempre sotto o barcon . . .

Braviscimo! ben fæto! o l’indovinn-a,
Coscì o sä conosciûo da tûtti ben!...
E mæ cûgnôu?... ma stûffa a Rondaninn-a,
A cûxitæ ghe ven
De conosce ûn pittin quello che tanto
Voeiva saveì, e s’ûsûrpava o vanto
D’appartegnî a-e famiggie ciù distinte
Do gran regno dell’aja: E voî chi seì?
(Ghe domandò modesta).

Quello pin de superbia ghe rispose:
E no me conosceì?
Mi, figgio cao, per ninte!
Eì perso dunque a testa?
Son conosciûo da tûtti, e son famose
E mæ impreize pe-o mondo, conosceime,
Me ciammo o Cûcco, e quell’onô rendeime
Che me merito!.. O Cûcco voî! Scì, o son,
Comme? stordïa! ne dubitiësci ancon? ...

A questa presuntuosa so risposta
Sûbito a se descosta;
A o squaddra primma ben da cappapê,
Poi riendose de lê:
Ti n’hæ miga (a ghe dixe) fæto errô?
Te creddo in cangio ûn gran bell’impostô!