Pagina:Marston.Ms.56.1-45.djvu/34

Da Wikivivàgna

e demandava batagia e dixea: "Cativi, serchë inter voi tuti um chi conbate con meigo, e se ello me venserà, noi tuti se faremo fiote de li figij d'Issael, e se mi venserò, voi tuti sarei fiote nostri".

E tegneivali si streiti che nissum non ossà insí a canpo, e tuti quelli de lo pövo de Isael fuzivam.

Or stagando cossì questo faito, um jorno Iosse disse a so figio Davit: "Figio, vatene a lo oste e si veirai töi frë como e' stam, e portage X pesse de formagio per refreschamento, e pigia um sacho de pan e una barí de vin e CII- ligai de uga passa, e fa che e' te dagem la carta de lo deliberamento de lor mogié, che se per ventura elli fossem preixi unde elli steisse per pu de trei iorni, che lor mogié possem prende mario sensa sesa maschao.

Or lantora Davit preze[sic] quelle cosse chi eram aparegië sun um somé e se partì, e quando Davit fo a lo oste e ello vi che Golias andava per li termen de l'oste demandando batagia a li figi d'Issael.

Or re Saul avë faito andá la cria per lo oste se ge fosse chi volesse conbate con lo zagante, e se o lo vensesse che o ge darea una soa figia per mogié e la meitae de lo so reame.

Disse Davit: "Se me sarà daito so che lo re a promisso e' conbaterò con lé e si lo amaserò sensa fala e si leverò questo dezonó e questa vergögna da dosso da li figij d'Issael".

E Laab chi era so frë mo[sic] de Davit si inteize so che l'avea dicto e lo menasà, inpersochè o cognoseiva Davit chi era um grasom monto ardio, e inpersò si ze a lé e si ge disse menasandolo: "E' cognosso bem la toa superbia, e si so bem che nostro paire non t'a mando cocì, ma ti g'é vegnuo per vei lo oste e per fá quarche deversitae ò asbrivamento".

Or inter questo o fo faito a savei a lo re Saul como in lo oste ge era um fantin chi avea dicto che o vorea conbate con lo zagante, e Saul intendando so si comandà che ello ghe fosse menao davanti. Or quando re Saul vi Davit cossì grassom, che ello non avea anchora agni XVIII e era tanto bello como poisse esse archu' homo, e' ave de ello tanta pietë che ello non lo vorea mete a la ventura con quello demonio.

Disse Davit: "Segnó, non agi poira de meteme a conbate con lé".

Disse re Saul: "Ti é grassom, e questo è destro e maistro uzao in fati[sic] de arme e a pu forssa che non a atro homo, per che non te vögi[sic] mete a la ventura con ello".

Respoze Davit: "Segnó re, lo nostro Segnor Dee, chi m'a deliberao monte fië da le maim de lo leom e de l'orso, si me darà anchöi forssa contra questo mescridente, si che e' sum serto che e' l'ocirò [...] Dee como te liberà de le maim de lo leom de l'orsso".

Respoze Davit: "E' servo ti, e' si goardava in lo dezerto le pegore de mé paire, e lì vegniva lo leom e si pigiava una pegora ò um cresto' e si se ne andava, e mi, vegando questo, si ge coreiva deré e si ge strepava la pegora ò lo crestom, e lo leom si se ne infelonava e vegniva inver mi de má vorei, e mi lo aferava per lo menton e si lo abrasava e si lo squarsava fin a lo menton e fin a lo lonbrisalo e amasávalo, e semegeivementi fava a lo orso, per che, segnó, e' tegno questo mescridente per pu ví cha ló, e speciamenti agiandolo marixio lo nostro Segnor Dee e lo so pövo".

Or quando re Saul inteize so, si comandà che ello fosse armao de le soe arme. E quando Davit se vi armao, si se tègne inpahiao: "Levaime tuto so che e' me avei misso indosso, persochè e' non savereiva conbate con queste arme". E elli si lo dezarmàn.

Or quando Davit fo dezarmao, si insì de föra e ze a un fiume e preize V pree de iëra grosse e reonde como um bon övo de galina e si le misse inter una stacheta unde o portava una fronzora da zitá pree e atre cosse chi ghe favam mesté.

Or quando ello ave preizo le pree, ello preze[sic] um bastom che e' l'era senper uzao de portá e, faito so, o se inchinà a lo re e preize comiao, e lo re ge disse: "Lo segnó Dee de l'oste sea con teigo".

Partisse Davit con la soa tascheta a lo collo e con lo baston in man e missese sum lo canpo. E quando lo zagante lo vi, si se tègne per schergnio, e in so cör o se ne fe beffe digando sosara: "Ti ve' a mi con um bastom, e te crei-to che e' sea um can da cassá föra de questo prao? Unde e' te zuro, per lo nome de dragon, che e' te farò costá la toa vegnua".

Disse Davit: "Ti te menti como fasso iotom che ai avoto ardimento de marixí lo nostro Dee de lo oste e de lo so pövo, une[sic] e' darò anchöi le toe carne e de li Filistei a mangiá a li cain de la terra e a li oxelli de lo cel".

Or lo zagante fo monto irao de queste