Pagina:Lunaio Regina 1835.pdf/79

Da Wikivivàgna

Questa chi a l’è l’avertûa
Da mæ Campagnata in Rûa;
Stæ a sentî che ven o resto,
Taggiö curto per fâ presto,
Ma n’aggiæ tanta premûa.

Eimo tutti scilenziosi
E s’ammiavimo in ta cëa
(Cioè in to muro) penscierosi
Comme i condannæ in galea;

Ma fràtanto a Rebellëa
A l’andava ao so destin;
Quando semmo a San Martin,
A quell’aja, vegnì famme
(Meno a mì pe-a lun-na imbösa).
Lasciù dunque se fà pösa,
Presto l’Oste che se ciamme!...

Per fâ un pö de colasion
Ghe corrì tutto o baston
Gregoriano, cioè o Salamme,
E un-na cêutta[sic] de pan fresco.

Per piggiâ un pö de rinfresco
Se sciûgon ciù d’un fiaschetto
De superbo vin nostrâ,
Chi fè sûbito adesciâ
O Febëo estro ä Poetessa
Che a l'improvvisò un Sunetto
In elogio da Bruttessa,
Dall’Udienza assæ gradio.

Togninetto s’ëa addormio
Co-a so Venere ciccioando,