 |
Questa pagina a no l'è stæta corretta. | |
A l’ha ûnn’äia scignorile,
Un parlâ ciû raffinôu,
A ha ûn træto ciû gentile,
Un sorriso ciû aggaibôu,
Un andâ ciû galantin.
A no n’é ciû a Cattainin!
A l’é allegra, spiritoza
Quand’a ten conversazion;
A sa l’arte mäveggioza
D’accattase l’affezion
Di ciû dotti çittadin.
A no n’é ciû a Cattainin!
Quand’a l'é li sola ermitta
A l'ha un çærto battichêu,
Un freidô pe tûtta ä vitta
Che distingue se ghe pêu
Quella lagrima all’êuggin.
A no n’é ciû a Cattainin!
Pä ch’a pense ä sò casetta
Chi formava o solo amô
D’ûnn-a pövea verginetta
Gianea e bælla comme o sô
Quand’o spunta de mattin.
A no n’é ciû a Cattainin!
Ben che a trattan da dûchessa,
O penscëo de l’avvegnî
O ghe mette ûnn-a tristessa,
O ghe dà tanto da dî,
Ch’a resäta ogni pittin.
A no n’é ciû a Cattainin!
