Pagina:Lunaio.reginna.1886.djvu/58

Da Wikivivàgna

Oh beneìta e benëxia
Segge sempre in mæ davveì
Quella barba ben compia
Che d’ammiala fa piaxeì,
Quella barba stramezûâ
Chi ghe loccia in to parlâ.


O FANFARON



Mûza do preboggion e de castagne,
Che sciù do çê ti stæ sempr’a-o barcon,
Ciêuvime zù döe xatte de lasagne
Da mette sotto o naso a-o fanfaron;
E de Parnaso e Pindo pe-e montagne
Mandime zù duî versci a rûbatton
Perchè posse cantâ con voxe finn-a
Do nostro eroe l'intrepida bazinn-a.

Ti sæ che se se tratta de parlä
D’ommi d’inzegno e de filantropia
Mi, co-a penna, l'inciostro, e cö cämâ,
A tescine son pronto a biografia.
Dunque damme l'inzegno pe trattä,
Con o pennello da mæ fantaxia,
O saveì, a profonda erûdizion,
E l'arcichebravûa do fanfaron.