Pagina:Lunaio.reginna.1885.djvu/85

Da Wikivivàgna

O PERDON




Quando ä mattin dä parte de levante
Spunta dai monti o primmo arbô do giorno,
E se veddan vegnî da-o mâ distante
E barche di pescoeì che fan ritorno,

E se comensa a descrovî a rivëa
Da-o schêuggio de Gabaia a-o cäo de Meie,
E o golfo liscio comme ûnn-a peschëa
O comparìsce popolôu de veie,

Mi piggio a porta pe tornâ a-o travaggio;
Ma primma, zà, passiö a piggiâ o perdon
Da quella figgia che a me dà coraggio,
E ch’a m’aspëta d’avansâ a-o barcon.

Lê quando passo a me salûa chinando
O so testin ciù bællo che ûnn-a stella;
Mì passo avanti, ma da quando a quando
Me vorto ä ammiâ co chêu chi me martella.

Pe quello giorno lascio dîme apprêuvo,
No vaggo in bestia e laûo a ciû no posso,
Ma se pe cäxo passo e no ghe a trêuvo,
Per dïe da man, me sento o diao addosso.

T. D.