Pagina:L Amandoin de Bonasseua lunajo 1858.pdf/89

Da Wikivivàgna

– Ma aspëtæ, no semmo ancon
A-o ciù bello da Canson.

Gh'ëa lì a caxo döe zabette,
Berzalinda e Pantalinn-a,
Ch'ëan lö ascì ûn pittin giosette
Do compâ de Madaminn-a,
E che appenn-a han visto arvî
Sto regallo, poeì capî!

Se son sûbito scontræ
In to brasso, e pe no rïe
Se son quæxi scompisciæ
Se son misse in bocca e dïe,
Poi han dîto: – oh cä paggioâ,
Ti æ ûn bell'aze de compâ!

E a paggioâ che meschinetta
Tûtta stimma pe-o so amante
S'aspëtava una röbetta
De moiré o d'antique cangiante
Poeì capî s'a l'è restâ
Lì co-a bocca spalancâ!

Ma mì o resto ö lascio stâ
Perch'ho sprescia, e no me pâ
De fâ ûffizio troppo bon
De tiâ avanti ûnn-a Canson