Pagina:I pastoi a-o prezeppio1897.djvu/48

Da Wikivivàgna

G. Veramente
Dî me l’han dîto, ma no l’ho ciù in mente.
So solo, figgia caa, ch’o l’é lontan.
Gil. Capiscio che l’é inutile sperâ
De poeili chì in sce-a tæra ciù incontrâ.
Se no-o posso ciù vedde o Re do çê,
Vêuggio baxâ dove o l’ha misso i pê.
(Si inginocchia).
O santa grotta, grotta fortunâ
Ciù che tutti i palazzi d’esto mondo,
Co-o rispetto o ciù grande e o ciù profondo,
Son contenta de poeive ancon baxâ (bacia in terra)
G. Bezêugna da chì avanti rispettâla;
E vêuggio ancon un po’ mi ascì baxâla.
(S’inginocchia e bacia in terra)
Gil. Vegniö chì a vixitala de frequente.
G. E mi dö ben da mente,
Che ghe segge portòu rispetto e önô
Da-e pegoe e da-o pastô;
Ch’a non é ciù unn-na[sic] stalla da assustâse,
Ma un tempio santo a l’é da venerâse.
E gente che vivian doppo de noî,
Han da vedde reginn-e e imperatoî,
Fâ lunghiscimi viaggi in tæra e in mâ,
Per vegnî questa grotta a vixitâ.
Gil. A merita davveì rispetto e amô,
Perchè chi drento gh’é nasciùo o Segnô.
G. Intanto a casa poemo ritornâ;
L’é inutile stâ ciù chì a sospiâ.
Gil. Ma ne veddian tornâ mortifichæ
Comme chen ch’han piggiòu de bastonæ.