Pagina:I pastoi a-o prezeppio1897.djvu/22

Da Wikivivàgna

ATTO SECONDO


(Bosco con casa)
SCENA PRIMMA
Giaxo solo.

Ahimè! respìo! Pe unn’öta a ca’ ghe son,
Non n’ho ciù couæ[sic] de stâ per lì in giandon.
Dixe o proverbio: Chi n’a testa, a gamba;
E mi che son un pö de testa stramba,
Camminando in t'i boschi abbrettio e a-o scûo,
Dexe votte o cammin rifâ o dovûo.
Che veramente, a dî do tutto o veo,
N’è manco o scûo da nêutte, a neive, o zeo,
Chi m’agge ne-o cammin coscì imbroggiôu,
O l’è perchè ho o çervello invexendôu.
Ho sempre in t’o pensceo quella donnetta,
E quello cao veggin
Ch’o scontròu pe cammin.
Eppure, eppure, a dîla sccetta e netta,
Quella donna a non è de questo mondo.
Gïælo pù, se voeì, d’in çimma in fondo,
Non ne trovæ a seconda; in mæ zuanello!
Un’äia veneranda! un parlâ bello
Un fä corteise... a mette divozion...
Ghe stæsci lî[sic] davanti in zenoggion.
Chi gh’è a porta de cà,... che nêutte scûa!