Pagina:G. Peragallo - Poesie - 1870.djvu/64

Da Wikivivàgna

- 62 -

Se ne-i decretti do destin l'é scrito
Che mi degge ëse ancon perseguitôu,
Cose ghe deve intrâ Ciävai co-i Fratti,
I foestê co-i Zeneixi, i sen e i matti?
Nö merito, l'é vëo, ma ve domando
Perdon de mæ giastemme per caitæ:
M'accorzo che m'andava a testa giando
E che aveivo e idee meze imbroggiæ;
Perdonæme, o Zeneixi, e doppo quando
Vegnieì a fâ ûnn-a vixita a-i Broddæ,
Domandæ cose voeì, fö a vostro moddo,
Ve dö pan, pesci, ciccolata e broddo.
Ma oimé! o tempo o fa cammin,
Mezogiorno o l'é vixin,
E zà veddo o postiggion
Dâ recatto ä Diligensa,
Veddo là ûnn-a confûxion
Che pä proscima a partensa...
Aspëtæ che son chì mi,
O mæ posto o l'é de chì;
Monto sciù co-e braççe morte,
Vaddo via, cosci vêu a sorte
Sempre avversa a-i pövei Fratti!
Dæve pù i vostri recatti,
Arrangiæve postiggioin...
Ah se fasso za cammin...
Perdonæ, son mezo alluôu
Da ûnn-a scossa c'hò piggiôu;
Son zà chì a-e Porte da Pilla,
Zena, addio, che vaddo in villa.