Pagina:Fili d'erba 1890.djvu/41

Da Wikivivàgna

Quâell'âegua a i fa baiä pëzo che i chen,
Pe-a tâera se remennan zû a taston
Pe poeise riparä l'âegua chi ven.

Cerbero (mezo can, mezo scorpion),
Quand'o n'ha visto, i denti o n'ha mostrôu
Con tûtto o corpo e i nervi in convurscion.

E Virgilio da tâera o l'ha piggioû,
E, co-e brasse disteize e i pugni pin,
In bocca ciû branchâe o ghe n'ha caccioû.

Comme baiando aspëta o can masccin
Che ghe cacciâe da porpa oppû de l'osso,
Se ghe mangiâe da carne da vixin;

Ch'o taxe mentre o se ghe caccia addosso,
E ch'o rivolze solo e vêuggie ingôrde
D'intorno a-o tocco ciû piccin, che grosso:

Coscì se fävan quelle faccie lôrde
De Cerbero, che tanto o l'insordisce
E gente, che se pregan d'ëse sôrde.

Se doggian, s'intortignan comme e bisce,
Se tappan l'oëgia, cöran spaventâe,
Ma l'âegua, che ven forte, a i assopïsce.

Passavimo tra e ombre tormentåe
Da quell'âegua pesante, e con i pê
Calpestandone quâexi a vanitâe;

Ma l'emmo fâeto pe cangiä sentê,
E no pe däghe breiga e däghe o crïo
Fra tanta guâera che ghe fäva o cê.

Lö stavan li accoëghâe tûtti d'in gïo,
Feûa che ûn, che mentre o me veddeiva
O stava sciû assettoû tûtto d'asbrïo.