Pagina:Esopo Zeneize 1822.djvu/98

Da Wikivivàgna

Tutti se ghe spëgiavan,
E nò se vergognavan,
O belli tempi d’öu presto passæ!
Perchè ben presto i ommi son cangiæ
Diventando cattivi,
Fäsi, vendicativi,
Superbi, ingiusti, e pronti a fâse guerra,
Onde stuffa a Veitæ,
Da-o mondo desgustâ a se ne scappò,
In te nuvee a l’andò
Buttando[1] de lasciù o so spëgio in terra,
Che in mille menissetti o se rompì,
Visti da tanti, e da nisciun piggiæ,
E solo se scrovì,
Ma doppo tanti secoli passæ
O so prexo, e virtù, doppo d’alloa
Tanti ommi per demoa
Mettendose i speggietti
Çercan ben per menûo quelli tocchetti,
E a forza d’indagâ,
De stento, e camminâ,
Tutti i giorni ne trêuvan qualchedun,
Ma son così piccin,
Che poi no se ne fà uso nisciun,
E finna l’ommo savio manco lé,
Oh tempi mascarsoin!
E se ghe pêu spëgiâ [2] da cappapé.

Fin
  1. Cacciando
  2. vedde ben