Pagina:Eneide 1895.djvu/33

Da Wikivivàgna

75
E superbo Ciongin de sta bravûa
Ö ne dixe: miæ cose me sovven,
Doviescîmo*, pe fâla ciû segûa
Piggiâ e armi e ö vestî de sti rûffien;
Ö sâ forse ûn inganno, ûn impostûa,
Ma mi, cai, me ne futto bell’e ben,
A guæra in sce sta mascima a se basa:
Chi ë bulicugge se ne stagghe a casa;

76
E ö se mette a divisa de Borzin
A felûa cö ciûmasso, ö çenturon
E coscì fa ö sciô Bado, ö sciô Nattin
E cosci tûtti senza distinzion,
In manea che no visti da vixin
E protetti da-o scûo, dâ confûxion
Ne* riûsciô* per ûn po, de fala franca,
Ammazzandone ûn mûggio all’arma gianca.

77
Ma sci, contro ö destin ghe* scrîto: Menn-a
E s’ha bello prefutte e remesciâ
Perchè quando ö s’ha in fondo ao fî da schenn-a,
Barba d’ommo nö riesce a destaccâ,
Tûtt’assemme ligâ, c’ûnn-a cadenn-a
Coi cavelli pë spalle e despûggiâ,
Noi vedemmo Cassandra in ta marmaggia
Tiâ pe forza, insûltâ da sti canaggia.