Pagina:Eneide 1895.djvu/174

Da Wikivivàgna

192
No so dî se ciû sciollo o disgrazioû
(Parle a storia de lë comme se sæ)
Che vegnûo sciû pe caxo e imbarlûgoû
Da momentanea popolaritæ,
Ae so lusinghe ö l'ha sacrificoû
Ö proprio sangue e l'affezion de poæ
E ö se* fæto feroce e disumano
Pei applausi do popolo sovrano.

193
Ecco i Deci, ecco i Drûsi e ciû lontan
Ö Severo Torquato e ö bon Camillo
Te la ö primmo che ö l'ha za l'ascia in man,
L'âtro che ai Galli, ö vœû zâ fâ ö bacillo;
Ecco la, quelli dôi che se ne van
A brassetto e c'ûn fâ coscì tranquillo,
Mentre chi, pân doi cû in te ûn pâ de braghe
Amixi in tæra no porrian mai staghe.

194
Mentre ö sœûxio ö vegniâ zû da ponente
Seminando de morti ö so cammin
Ghe andiâ incontro so zeneo dall'Oriente
E a son de botte ö ghe leviâ ö morbin;
Ah figgiœû cose fæ! miæ ûn pô che gente
Che tra lô se ö vœûan mette in to stoppin!
E che n'han de rispetto e de Caitæ
Pe mette a perde e assascinâ so moæ.