Pagina:Eneide 1895.djvu/150

Da Wikivivàgna

120
Lë finsendo de fâ ûnna procescion
Dae beghinne de Troia accompagnâ
Dell'incendio e da nostra distrûzion
C'ûnn-a torcia in te man a da ö segnâ.
Mi ch'eo stanco dae veggie e dâ pascion
Me n'ea andæto in scio letto un pô a quetâ,
E dormivo cosci, che a dî a veitæ
N'aviæ manco sentîo de canonnæ.

121
Aloa a bonna moggie*, ciancianinetto,
E arme tûtte de casa a fa scentâ,
Scinna a sciabbra che aveivo appeisa ao letto,
E a fa intrâ, Menelao coa so masnâ,
Coa speranza de faghe ûn regaletto
Che ö bastasse e so colpe a perdonâ;
No diô comme a le* andæta e cose a fisse
Basta savei, che i conseggiava Ulisse.

122
Aoa, voi Segnô cao, che stæ a sentî
Dîme pûre se ho torto ö se ho raxon,
Ma dæ ö riso co-a natta a sti brûtûi
Se giudichæ che a le* ûnn-a mal'azion.
E ti, che vivo ti æ posciûo vegnî
Dove ö sô ö no fa mai d'apparizion,
Le* pe caxo, fortunn-a o pe precetto
Che pe questo cammin ti të* diretto?