Pagina:Eneide 1895.djvu/148

Da Wikivivàgna

114
E chi Lazzao Rebisso, illustre e grande
Atro avanzo de Troia, ö l'ha incontroû,
Che ö pendeiva adreitûa da tûtte e bande
Benché ö fosse dä Bianca accompagnoû,
E coe öegie, cö naso e scinna e giande,
Tutto mocco adreitûa tutto taggioû,
Ma che ö se vûeiva riparâ coe brasse
Perché, visto coscì, ö no se burlasse

115
Finalmente ö conosce e ö s'avvixinn-a
E ö ghe parla adreitûa con confidenza
No me sbaglio? scia ö le*? perdingolinna,
E chi le*, che ö l'ha avûo tanta insolenza
De vuei fâ de voscia* tanta tonninn-a,
Ö Guerriero de Teucro e so semenza?
Chi ö le* quello brûtô, continua Enea,
Che ö l'ha fæto in menissi a sta manea?

116
In quella nœûtte che a n'ha rovinoû,
Da quello almeno che ho posciûo sentî,
Scia se* in mezo ai nemixi imbel[inoû]
E faxendo prodigi a ciû no dî,
Adreitûa de miggiæa scia n'ha ammazzoû
Con tanta gloria da no puei ciû mûî!
Terminando con cazzighe de sotta
Stanco sci, ma no vinto pe unn-a p[otta]!