Pagina:Eneide 1895.djvu/141

Da Wikivivàgna

93
Sto scignor ö le* Enea, se ti nö sæ
Ûn Troian conosciûo da tûtto ö mondo
Che pe ö piaxei de riabbrassâ so poæ,
Ö se* fæto chinâ scinna chi in fondo,
Se no te basta questa so pietæ,
Con quest'atra raxon, mi te rispondo,
E senz'ätro, a tîa sciû, sotto ö scösâ
E a ghe fa vedde a ramettinna indöâ.

94
Mal'apenna che le ö vedde a rametta
Che l'ea do bello che ö n'aveiva amioû,
Ö n'ha dîto ciû ninte e cöa barchetta
A livello da spiaggia ö se* accostoû;
Poi a forza de casci ö te a fa netta
De tûtti i morti che ö ghe aveiva infioû,
E ö te i fa sciortî fœûa dosso e bordosso
Piggiando Enea che ö se ghe assetta adosso.

95
Aloa sci che le* apparsa a differenza
Dall'ëse solo che de morti impia!
A barchetta che a n'ha de conscistenza
Côi cömenti mollæ, vegia, sciardîa,
Ven che a scroscie, che a s'arve, l'incom[enza]
A fâ ægua zû a reo, mentre che a scia;
Pure, ranga ranghetta, all'âtra riva
in te canne e in ta bratta a te i asbriva.