Pagina:Eneide 1895.djvu/127

Da Wikivivàgna

51
Comme Enea ö l’ha scoverta, ö te l’agguanta,
Cö cû streito e serroû dall'emozion
E benchè a fosse colligâ co-a pianta,
Ö s'appunta coi pë, ö ghe da un streppon
Che a se ciega[1] pe forza, e a se descianta[2],
E a ghe resta in te man comme un baston,
E tûtto allegro, fando scialla scialla,
Dâ Sonnambola Lidia ö se a camalla.

52
No s'ea smisso frattanto a celebrâ
Do miserimo Fænna ö funerale.
Trenta torce pe ö corpo e pe l'artâ
Un catafalco, che no gh'ea l'eguale,
E de sorva ûn gran pægûa a celebrâ
A precipua so forza elettorale
Mentre ö corpo ö se lava e ö s'arruxenta,
Perché ö l'ea pin de rûzze e de rûmenta.

53
A salma accomodâ lunga, sûpinna
In ta cascia che a l'ha doppio spessö
Vestîa tûtta de neigro, e co-a marscinna
E a croxe, ao collo, de Commendatô,
Ghe* chi a piggia in scë spalle e s'incamminna
A fâghe tribûtâ l'estremo onô;
Segue i âtri co-e torcie e a croxe avanti
Tutti intonando e litanie di Santi.

  1. cieiga
  2. desccianta